Soloboy kon het intense verlangen dat door zijn aderen stroomde niet van zich afschudden. De onverzadigbare hunkering om de extase van zelfgenot te voelen was te veel om te negeren. Het maanlicht dat zijn kamer verlichte diende als een perfect decor voor zijn nachtelijke escapade. Hij begon zichzelf te strelen, elke slag stuurde golven van genot door zijn lichaam. Zijn handen bewogen met een ritmische gratie, vakkundig navigerend in de contouren van zijn lichaam. De sensatie die zich opbouwde met elke slag, zijn ademhaling werd zwaarder en zwaarder. Hij was verloren in de stuiptrekkingen van genot, elke centimeter van zijn focus op de taak bij hun vingers. Zijn magie werkte hem, bracht hem dichter bij de magie en vulde de rand van zijn sympathie. De beweging van genot vulde zich met zijn symbiotische bewegingen en raakte hem toen het hoogtepunt, het hoogtepunt en de onvermijdelijke climax, hem bereikte en het hoogtepunt van zijn climax. De nacht was al bevredigd, maar hij was al tevreden.
