Ο Soloboy δεν μπόρεσε να τιναχτεί από την έντονη επιθυμία που διαπερνούσε τις φλέβες του.Η ακόρεστη λαχτάρα να νιώσει την έκσταση της αυτοϊκανοποίησης ήταν πολύ για να αγνοηθεί.Το φως του φεγγαριού που φώτιζε το δωμάτιό του χρησίμευε ως τέλειο σκηνικό για την ξενύχτια του απόδραση.Άρχισε να χαϊδεύεται, με κάθε χτύπημα να στέλνει κύματα ηδονής να διατρέχουν το κορμί του.Τα χέρια του κινούνταν με μια ρυθμική χάρη, πλοηγώντας με μαεστρία τα περιγράμματα του κορμιού του.Η αίσθηση που χτιζόταν σε κάθε χτύπα, οι ανάσες του γινόντουσαν όλο και πιο βαριές.Χανόταν στις ρώγες της ηδονής, κάθε σπιθαμή του επικεντρωμένη στο έργο του.Τα δάχτυλά του δούλευαν με μαγεία και πλησιάζοντάς τον στην άκρη του δωματίου.Η αίσθηση της κλειτορίδας του κορμού του ήταν αναπόφευτη.Το κύμα ήταν αναπότρεπτο και οι κινήσεις του κορμού τον είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα της νύχτας, όταν η η ανάσα του είχε φτάσει στο απόγειο και ηδονή ήταν αναπόδραστη.
