Μια ομάδα αχόρταγων νυμφών, πασαλειμμένων με τη δική τους επιθυμία, αναζητούν καταφύγιο σ' ένα γκαράζ.Τα κορμιά τους, που γυαλίζουν από υγρασία, είναι μια απόδειξη του ερεθισμού τους.Καθώς μπαίνουν στο γκαράζ, οι αναστολές αφήνονται στην πόρτα, αντικαθίστανται από ακατέργαστο, αφιλτράριστο πάθος.Ο αέρας γεμίζει με τη βαριά αναπνοή τους και τον ήχο των σωμάτων τους που συγκρούονται.Τα δάχτυλά τους εξερευνούν κάθε εκατοστό των υγρών πτυχών του άλλου, οι γλώσσες τους ακολουθούν το κοστούμι, γεύονται τη γλύκα του ερεθιου του άλλου.Το πάτωμα γίνεται παιδική χαρά για τον πόθο τους, καθώς απελευθερώνουν την πενθή επιθυμία τους, δημιουργώντας μια σφιχτή σπονδυλική στήλη και στάζοντας τη σπονδυλίτσα τους.Η σπονδυλωτή στήλη ανακατεύεται με φρεσκοτεινή ηδονή.Αυτή η υγρασία ανακατεύει τα όρια της ηδονής τους, όπου τα υγρά υγρά υγραίνονται σε έναν ολόκληρο κόσμο όπου ηδονή γίνεται αγριάδα και νέα νοήματα.
