Een groep onverzadigbare nimfen, doordrenkt van hun eigen verlangen, zoeken hun toevlucht in een garage. Hun lichamen, glinsterend van het vocht, zijn een bewijs van hun opwinding. Bij binnenkomst in de garage blijven de remmingen voor de deur staan, vervangen door rauwe, ongefilterde passie. De lucht wordt gevuld met hun zware ademhaling en het geluid van botsende lichamen. Hun vingers verkennen elke centimeter van elkaars natte plooien, hun tongen volgen hun voorbeeld, proeven de zoetheid van elkaars opwinding op. De vloer wordt een speelplaats voor hun lust, terwijl ze hurken en hun opgekropte verlangen loslaten, een symphonie creërend en druipend. De frisse rimpels van hun vrijgekomen urine, die zich mengen met hun vrijkomende urine, hun grenzen vermengen met intens genot, waar de hele wereld nat wordt, de hele wereld wordt opgeblazen en de hele wereld wazig wordt waar de norm wordt, de wereld wordt wazig en wild.
