Een bloedmooie, welgestelde vrouw genaamd Chavita was in de stemming voor een hete lesbische afspraak. Ze wilde zich graag overgeven aan de geneugten van het vlees met een medevrouw, en ze had haar zinnen gezet op de verleidelijke Apretada. Chavita, met haar weelderige rondingen en onweerstaanbare charme, was het toonbeeld van verlangen. Apretanda daarentegen was een visie van schoonheid en sensualiteit, haar lichaam was een doek van verlangen dat Chavita graag met haar kussen wilde schilderen. De twee vrouwen, opgesloten in een gepassioneerde, omarmden hun lichamen in een verstrengelde tijd. Chavitas danste zelf een vingerk over Chavita's weeldervuur, en stuurde sporen van plezier door de golven van haar andere vrouw. Hun gekreun vulde de kamer, een symfonie van extase die zijn crescendo bereikte toen Chavitas lippen hun weg vonden naar het meest intieme gebied van Apretada, haar tong die elke centimeter verkende met een vurigheid die beide vrouwen buiten adem liet. Dit was een rendez-vous die geen van beide vrouwen snel zou vergeten, een bewijs van de rauwe, ongefilterde passie die tussen twee vrouwen kan bestaan.
