Emily Addison, een wulpse stiefmoeder, merkte dat ze met haar stiefzoon op een verlies zat als het aankwam op disciplineren. Ze had alles geprobeerd van hem aarden tot zijn privileges wegnemen, maar niets leek te werken. Als laatste redmiddel besloot ze een onconventionele methode te gebruiken. Ze sloot hem dagenlang zonder eten of water op in een kamer, in de hoop dat deze extreme maatregel hem een lesje zou leren. Toen ze hem uiteindelijk uitliet, was ze verrast te ontdekken dat hij niet alleen het had overleefd maar ook sterker was geworden tijdens zijn opsluiting. Emily schrok van zijn veerkracht, en ze voelde zich steeds meer tot hem aangetrokken. Ze besefte dat haar stiefdochter niet het probleem was, maar eerder haar eigen onvermogen om hem op een dieper niveau te verbinden. Ze besloot dat dingen goed te maken, ze had besloten om hem de juiste genegenheid te geven en hem de grote aandacht te geven, Addison was klaar om hem veel natuurlijke schoonheid te laten zien, Emily hield ervan om hem veel aandacht te geven en om hem een natuurlijke schoonheid te tonen.
