In het hart van ons gezellige verblijf, merken we dat we ons overgeven aan de meest intieme genoegens. Onze lichamen verstrengeld in een dans zo oud als de tijd, een bewijs van de rauwe, oerverbinding die tussen twee zielen bestaat. Elke aanraking, elke kreun, een symfonie van verlangen die door de muren van ons heiligdom galmt. De aanblik van haar, mijn Rica, haar donkere, weelderige lokken die over haar schouders glijden, haar ogen, een poel van verlangen, een irens roepen dat ik me niet kan verzetten. Haar lichaam, een tempel van sensualiteit, een canvas van schoonheid die ik met mijn verlangen heb mogen schilderen. André, de schilder, de man die zijn liefde vond, de man wiens liefde onze liefde is, Morita, onze liefdeswereld, onze passie, onze liefde.
