Bereid je voor op een wilde rit als twee jongens de kunst van balmarteling naar een heel nieuw niveau tillen. Een van hen, een vriend, bevindt zich in een nogal ongelukkige situatie. Zijn overtredingen moeten nog worden onthuld, maar het is duidelijk dat hij in is voor een serieuze straf. Zijn kwelgeest, die graag zijn dominantie wil laten zien, besluit zijn ballen te schoppen, een duidelijke boodschap van macht en controle sturend. De actie ontvouwt zich vanuit een first-person perspectief, je onderdompelend in het hart van de actie. Het slachtoffer kan alleen maar ineenkrimpen van pijn als zijn vriend zijn ballen blijft trappen, elke trap van lijden door zijn lichaam stuurt. Dit gaat gewoon over fysieke marteling, vernedering. De dader neemt elke keer zijn slachtoffer, geniet van elke moment van zijn slachtoffer. Het slachtoffer wordt gestraft met zijn ballen en moet genieten van het leed van zijn ballen. Dit is een miskraam, zijn ballen moeten worden gestraft door zijn ballen toe te voegen aan zijn ballen, en zijn ballen moet genieten van de bal die hij heeft gestraft.
