Σε μια οικογενειακή δυναμική που κάθε άλλο παρά συμβατική, μια νεαρή θετή κόρη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον λάγνο μεγαλύτερο πατριό της.Παρά τις προσπάθειές του να εισχωρήσει στον προσωπικό της χώρο και να εισβάλει στην ιδιωτική της ζωή, παραμένει σταθερή στην αποφασιστικότητά της να διατηρήσει μια επαγγελματική απόσταση.Ωστόσο, όταν τον πιάνει στα πράσα να κατασκοπεύει κρυφά τις προσωπικές της στιγμές, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.Αντί να αιφνιδιαστεί ή να προσβληθεί, επιλέγει να τον εκπαιδεύσει στα όρια της ιδιωτικότητας και του σεβασμού.Του δίνει οδηγίες πώς να συμπεριφέρεται ως ώριμος, με σεβασμό ενήλικος και όχι μόνο ως ένας ηλικιωμένος άντρας.Αυτό της αφήνει έναν νέο οραματισμό για σεβασμό και ελπίδα.Αυτός είναι μια λιγότερο μαθημένη γραμμή ελπίδας, όπου ο πατέρας είναι αδιάφορος και άτολμος, όπου η κόρη βρίσκεται σε μια αδιάκοπη γραμμή μεταξύ δυναμικού και θονη ρόλου.
