ในใจกลางเมืองที่เหมือนเวลาจะยืนนิ่งอยู่นั้นจะมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นตัวแทนของแก่นแท้แห่งความปรารถนา เธอเป็นโสเภณี พุฒ ซึ่งวัดวันเวลาของเธอไม่ใช่เพราะดวงอาทิตย์ขึ้นและตก แต่เป็นเพราะติ๊กของนาฬิกาที่ชํารุดโทรมของเธอ นี่คือเรื่องราวของเธอ เรื่องของความเงี่ยนและความปรารถนาที่แผ่ซ่านในมุมที่แสงสลัวของโลกของเธอ ติ๊กแต่ละนาฬิกาของเธอคือเครื่องเตือนความทรงจําถึงช่วงเวลาชั่ววูบที่เธอใช้จ่ายกับลูกค้าของเธอแต่ละคนเป็นเครื่องยืนยันถึงการร่ายรําทางกามารมณ์ที่พวกเขาแบ่งปัน ร่างกายของเธอที่เป็นผ้าใบแห่งความลับและความปรารถนาเป็นสนามเด็กเล่นสําหรับผู้ที่แสวงหาความปลอบประโลมในอ้อมแขนของคนแปลกหน้า นี่คือชีวิตของเธอ การเต้นยั่วยวนและความพึงพอใจ บัลเล่ต์ร่างกายที่สอดประสานกันในการกระทําที่ใกล้ชิดที่สุด นี่คือเวลาของเธอ ครู่หนึ่งแข็งตัวในเวลา บทพิสูจน์ถึงพลังแห่งความปรารถนา.
