Gia, een wulpse schoonheid, gaf zich over aan zelfgenoegzaamheid toen haar vriend onverwachts binnenkwam. In plaats van te schrikken of zich te schamen, merkte ze dat ze opgewonden werd door de onverwachte onderbreking. Haar opwinding werd alleen maar groter toen haar vriend haar plaagde met zijn kloppende lid, het langs haar geoliede benen liet glijden. De aanblik van haar glinsterende lichaam en de verwachting van wat er zou komen, had hem op de rand van extase gebracht. Terwijl hij uiteindelijk de controle overnam, stortte hij zich van achteren op hun lichamen in perfect ritme. Zijn hoogtepunt was een testament voor de intensiteit van hun verbinding, Gia verlatend door zijn essentie. Dit was een teken van haar verlangen naar meer verzadigbare, een duidelijke aanwijzing naar elkaars verlangen.
